Şair, başarılı -ve de verimli- Amerikalı polisiye yazarı Michael Connelly’nin en ünlü ve en başarılı bulunan eseri. Bir gazete muhabirinin, intihar ettiği öne sürülen polis kardeşiyle ilgili resmi hikayeye inanarak başladığı soruşturma adım adım bir seri katile doğru yönlenince “olaylar gelişir.”
Connelly hikaye kurgusunda ve sürükleyeciliğinde sorunu olmayan ender modern polisiye yazarlarından biri. Romanın baş karakteri Jack McEvoy hikayesini anlatırken her sayfada bizi de yanında sürüklemeyi başarıyor; ancak modern polisiyelerin çoğunda olan sorun burada da karşımıza çıkıyor. Bu yazarla ya da hikayeyle ilgili bir sorun değil. Biz okuyucularla ilgili daha çok. Bu durum, hikayenin benzerlerini onlarca kez okumuş ya da izleşmiş olmaktan kaynaklanan bir bezginlik olarak nitelenebilir. Yine de yazarın kendi sürpriz sonunu güzel bir şekilde sakladığını ve roman sonunda hayretten ağzımızı açık bırakmasa da bizi şaşırttığını söyleyebiliriz.
Chandler’ın polisiye hikayelerle ilgili koştuğu ve Altın Çağ yazarlarının neredeyse harfiyen uyduğu şartlar modern polisiyede çok kullanışlı değil. Yazarlar artık kanıtların bazılarını kendilerine saklamakta ya da haddinden fazla kamufle etmekte sakınca görmüyor. Altın Çağ yazarları okurlarına meydan okuyan bir anlayışla yazabilirken teknolojinin gelişmesiyle cinayet aydınlatmanın artık neredeyse tamamen teknik bir hale dönüşmesi, modern yazarları zorluyor. Şair romanını okurken bu değişimin farkına varıyorsunuz. 1990’larda yazılmış olması genç kuşağın kitabın teknolojik kısımlarına gülmesiyle sonuçlanabilir. Modern yazarlar teknolojiyi özellikle de adli takip süreçlerini yakından takip etmek durumundalar. Eski güzel günlerdeki teatral ortamlardan ve suçlandığı an dizlerinin üzerine çöküp pes eden suçlulardan daha fazlası gerekiyor artık.
Şair, bu anlamda başarılı bir hikaye. #birrogerackroyddegil belki ama Connelly, modern polisiye yazarları içinde en takip edilebilir olanlardan biri.
