Bir arkadaşım var blog yazmaya başlamış… Bu arkadaşımı bir başka arkadaşıma söyledim takip ede deyu…
(Evet birden fazla arkadaşım var benim) Tavsiyeme kulak vereceğine; akıl verdi bol keseden: “Öyle uzun uzun yazılar okunmaz. Sıkılıyor insanlar. Bak Twitter’a falan. Kısa anlatacaksın bana arkadaşım” İyi dedim kendi kendime… Dertlerimi 140 karaktere sığacak hale indirdiysem, zaten coşmuşum, uçmuşum demektir. Yazacak bir şeyim kalmamış … Ne güzel…
